De andere kroegentocht
impressie van het cafétheaterfestival 2010 in Utrecht

 Genieten, lachen en ook af en toe even stilstaan bij mezelf, dat is wat ik 16, 17 en 18 maart heb gedaan! Bij het vierde Cafétheaterfestival in Utrecht. Erg leuk!! Hier een sfeerverslag aan de hand van drie voorstellingen. Ik heb er zeven bijgewoond.

ik bepaal zelf wel wie ik ben
De voorstelling IK begint in een café aan de Nobelstraat. Een luidspreker weerkaatst allerlei reclameslogans en woorden als: “verbetering”… “volledig-jezelf-zijn”… “krachtige enzymen” … “botox” … en “je verdient het”…
Drie vrouwen zitten op barkrukken en tutten zich wat op…De setting is gelijk duidelijk: absurdistisch en grotesk. De vrouwen hebben het over het feit dat ze zich hun jeugd niet willen laten afpakken. Zij zijn gewoon wie ze willen zijn en dat willen ze zo houden … begrepen? Ik knik glimlachend, want ergens doet hun komisch taalgebruik iets anders vermoeden.
‘In plaats van een auto op mijn 18e verjaardag heb ik een neusverbetering gevraagd,’ zegt de een. ‘Kijk, mijn taille is een afspiegeling van mijn innerlijke schoonheid’, zegt de ander. Ze bestast haar lichaam. Soms praten ze ook even met zijn drieën als één vrouw: ‘Oh wat kan ik toch een gruwelijke hekel hebben aan lelijke mensen. Ik kwam er laatst een tegen … wat kwam dat hard aan!’ Gelukkig bepaal ik zelf wie ik zelf ben!’ …

harde liefde
Deze voorstelling van theatergroep D&A in café Het Ledig Erf gaat over de ellende van tienermoeders. Vooral leuk omdat de theaterwerkelijkheid met die van het café goed vermengd wordt. Opeens komen zeer luidruchtig een jongen en meisje met kinderwagen het café binnen. Ze maken ruzie: ‘Jij besteedt ook totaal geen aandacht aan ons kind!’ gilt de vrouw. Ik zie sommige mensen even vreemd opkijken. Zij weten waarschijnlijk nog niet dat hier een theaterstuk begonnen is … De barjuffrouw vraagt of het wat rustiger kan. ‘Er zitten hier ook nog andere mensen in het café’, zegt ze, ‘en die willen elkaar kunnen verstáán!’
De luidruchtige jongen gaat een biertje halen, blijkt zijn psychiater aan de bar te zitten. Hij kent ‘m nog van de reclassering en de gevangenis, zo blijkt … Zo ontwikkelt zich een tragikomisch spel waaruit langzaam duidelijk wordt dat tienermoeders en hun partners vaak verzuipen in emotionele problemen.

op zoek naar een man
Hier passen vijf vrouwen telkens andere schoenen. ‘Kijk-mij-hier-eens-‘! Zo showen ze ze aan het publiek. Maar geboeid word ik pas als er leuke beats klinken waarop de vrouwen met soepele en vloeiende bewegingen reageren. Vooral als ze samen en tegelijk dezelfde pasjes doen, word ik gegrepen. Dansen moet je in mijn ogen toch vooral ondergaan. Plotseling krijgt een van de vijf de euvele moed om “uit de dansvoorstelling” het café in te stappen. Op zoek naar een man. Want daar zijn deze vrouwen eigenlijk allemaal mee bezig: een man. Sommige mannen weten niet waar ze kijken moeten maar andere weten zich ineens heel stoer. Uiteindelijk vindt ze er een. Hij doet mee in de voorstelling en al gauw raakt hij in een dans met twee vrouwen verstrikt. Twee vrouwen die elkaar de loef proberen af te steken. Hij heeft er gauw genoeg van en vertrekt weer even snel als hij gekomen is …

Ik heb me goed vermaakt tijdens dit Cafétheaterfestival in Utrecht, de sfeer was fantastisch. Ik kan het iedereen aanraden. Stamgasten, festivalbezoekers en toevallige passanten lopen er kris kras door elkaar. Nu maar weer wachten tot volgend jaar. Toegang gratis!