‘Waar ben ik in verzeild geraakt, hoe kom ik daar weer uit en hoe gaat me dat lukken?’ Daar gaat m.i. ‘Wervelstof’ over, het ‘nieuwe boek’ van Suzanna Esther. Het is een volledige bewerking van de eerste druk. Het is eigenlijk dus Wervelstof 2.0.
Suzan ontmoet Steve op een bankje in het Vondelpark en vindt hem aantrekkelijk. Een paar dagen later vliegt hij terug naar Amerika. Na enige tijd brieven schrijven, krijgt zij van Steve een gratis ticket toegezonden om over te te komen. Suzan gaat.

Het is geschreven vanuit het ik-perspectief van Suzan afgewisseld met hoofdstukken vanuit Steve, die in de hij-vorm worden weergegeven. Die afwisseling ik/hij doet aangenaam aan, ik moest er wel even aan wennen. Bovendien zorgt deze structuur voor spanning. De geheimen, die Steve voor Suzan verbergt krijgen goed vorm zo. Steve wordt wat rechtlijnig neergezet in veel minder pagina’s, hoewel hij in twijfel en ‘beslissingen nemen’ in zekere zin weer veel op Suzan lijkt.

Suzan is zonder meer de hoofdpersoon. Hoewel zij in alles behoorlijk ambivalent is, slaagt ze er toch in om dreigende problemen ‘op te lossen’. Tekenend vind ik daarvoor een zinnetje op pagina 131: ‘Ik was niet […] in staat om de situatie op een andere manier het hoofd te bieden’.

Wat Suzanne Esther bewijst, is dat een roman helemaal niet hoeft te bestaan uit een uitgesproken held (protagonist) en zijn tegenspeler, met veel aangezet reliëf en dramatisch opgevoerde ‘conflicten’ . Nee hier is sprake van twee nogal op elkaar lijkende ambivalente mensen. Conflicten blijven ingehouden, gevoelens en emoties wisselen en dat wordt spannend verteld. Ik moest er wel even inkomen, maar op een gegeven moment wilde ik echt weten hoe het af zou lopen. Er worden vele lijntjes uitgezet. Daar vind ik Suzanne Esther zeer goed in.

Ook de stijl van Suzanna Esther vind ik van een hoog niveau, het leest aangenaam en helder en veel beelden weerklonken in mijn hoofd.

Wat ik minder vond is dat alles nogal vanuit de denkende, analyserende en afwegende Suzan wordt weergegeven. Steve zie ik zelfs bijna alleen maar vanuit zijn hoofd in zijn hoofdstukjes. Ik mis toch wel zo nu en dan een situatie waar Suzan midden in de actie is en waar ik als lezer even uit haar gedachtenwereld kan zijn. Denkstof of Twijfelstof, zou ook een titel hebben kunnen zijn 😉 Maar Wervelstof omvat die natuurlijk en daarnaast de wervelende emoties…

De ‘dialogen’, waarvan de taal overigens prima is, worden steeds vertraagt door beschrijving en zijn zo nooit erg lang. Maar dat is natuurlijk ook een stijl. Maar een beetje meer afwisseling had gekund.

Daarmee samenhangend soms worden de flashbacks letterlijk aangekondigd. Het voordeel daarvan is dat het voor mij als lezer duidelijk is en daar hou ik van, maar het is ook weer een beetje veel ‘vertellend’. Het springt niet echt vanuit de ene situatie in de andere. Dat zou het geheel meer vaart geven.

Maar ik heb nog nooit zo goed een ambivalent personage neergezet gezien. En daar hoort dat denkende, dat ingehoudene en twijfelende, dat ‘van de ene kant dit, maar tegelijkertijd dat’ , dat dubbele, etcetera, zonder meer bij. Steve heeft op een andere manier ook dat ’twijfelende’ en zo houden zij elkaar ook aan het lijntje.

Veel overkomt Suzan en dan ‘handelt’ zij op de manier, zoals dat in haar zit. En als je dan niet precies weet wat je wilt, er niet goed bij kunt en je ook niet weet wat andere mensen van je verwachten, dan pas je je vaak maar aan, aan wat op dat moment het beste lijkt. Dat is hoe Suzan door haar leven lijkt te gaan in Oklahoma. Dat is volgens mij hoe veel mensen leven, zeker als ze jong zijn. Voor mij was het zeer herkenbaar.

Ik ben blij dat ik dit boek gelezen heb. Het heeft me goed gedaan. Misschien heb ik er op wonderlijke wijze wel een stukje verleden mee verwerkt. Ik heb eigenlijk ook nog een manuscript liggen waarin ambivalente personen met wisselende emoties de hoofdpersonen zijn… 😉

Op de achterflap staat dat het om een ontwikkelingsroman gaat. Ik zou zelf meer spreken van een verwikkelingsroman… Ik zie wel een ontwikkeling in bewustzijn van Suzan, waarin zij haar leven toch meer in eigen hand neemt, anderzijds blijft de ambivalentie behoorlijk aanwezig. Ik vind het meer op de manier van een thriller geschreven, met verwikkelingen.

Er zijn vele en mooie beschrijvingen bij bijvoorbeeld over de dorpse benauwdheid van de omgeving waar hp verblijft, waar een bikini te gewaagd is en de kerk nog zeer streng aanwezig is.

Het beeld van Suzan krijgt ook vorm door flashbacks aan haar vader, waar Steve soms veel op lijkt. Ook de relatie met haar moeder krijgt zo reliëf.

Er volgt nog een wat wonderlijke epiloog van de schrijfster waarbij ze ingaat op hoe het boek geschreven is, op reacties van lezers op de eerste druk van Wervelstof en hoe haar relatie met Steve nu is.

Ik heb een interessant en boeiend boek gelezen in een soort heldere taal, waar ik van hou. Er is nog meer over te zeggen, maar hier laat ik het bij. Suzanna Esther ervaar ik als een schrijfster in hart en nieren met heel veel potentie.

Meer informatie en bestellen op de website van Suzanna Esther