metamorfose

Dit is een voorlopige tekst, de eerste helft van een nieuw lied. Commentaar is welkom.

zelfportret, een schaduwselfie

uit vele verhalen van buitenaf
waarin ik mezelf had opgehangen
dwarrelen dansende blaadjes papier
als vraag uit een windvlaag brevier

ik hap naar adem, naar lege tijd
naar een ‘list’ zonder ‘buckets’ naar speelplezier
ik schop mij door eierschalige wand
mijn voeten betasten nog vers drassig land

dromen spatten als bellen uiteen
passies porren vergeefs aan mijn lijf
mijn sportschool stort in, ik val maar ik blijf
en voel me verbonden, al ben ik alleen

vrij in eigen vaarwater

water van de gracht in Utrecht met planten op de voorgrond

Vrij in eigen vaarwater

Ik merk dat ik meer een liedjesschrijver ben dan een verhalenschrijver. Ik doe het bovendien al lang. En ook heb ik heel erg lang veel meer levensbeschouwelijke en filosofische boeken gelezen dan romans en verhalen. Dat interesseerde me ook meer. De liedjes die ik nu schrijf noem ik zelf existentiële liedjes of eventueel labyrintliedjes. Ik probeer ze in een volgend blog wat meer te omschrijven.

Naar aanleiding van de muziek van ‘ongoing melody‘ heb ik nu een tekst gemaakt Ik heb de muziek daarvan ietsje aangepast. Hier is de tekst alvast. Ik beschouw dit ook voor een deel nog als ‘work in progress’ Ben nog met drie andere liedjes bezig ook, die zich nog ontwikkelen… Komende weken komen die wel klaar.

Vrij in eigen vaarwater

dobberend golvend mijn hoofd boven water
maar ik verrijs en surf nu over schuim
ik hou mijn balans, focus niet meer op later
golvende kracht houdt mij levend en ruim

ik zit niet meer vast in domme verklaring
van hoe het eens was van hoe het moest zijn
ik leef nu vanuit mijn levenservaring
en niet vanuit vreemde lantaarns en schijn

ik surf nu, ik vaar
in wil en in dank
aanvaard het gevaar
als ik koers op mijn plank

Hoera, mijn website in Google Search Console ;-)

Een danser, breakdance graffiti, te midden van kleine plaatjes 'Google Site Map Set Up'

Deze breakdanser [zie plaatje] heb ik gefotografeerd in Irun en gemengd met een ‘mathematische cirkel’ van Channa Horwitz, gefotografeerd in het Musac in Leon. Die danser danst zich op zijn manier een weg, zoals ik dat doe om mijn website goed in Google Search Console te krijgen…

Dan eens probeerde ik dit, dan weer dat…

Een videootje waarvan ik denk: nee dit gaat me te lang duren: Hup weg!
Vervolgens maak ik een site-map via een website, maar Google kan er niets mee: Hup weg! Ik lees iets over een goede wordpress-plug-in: XML Sitemap Generator. Okay proberen! Ik installeer ‘m en warempel, het werkt!
De XML-sitemap-index, wordt echter gegenereerd door Jetpack en die plug-in had ik al geïnstalleerd. Ik vermoed dat ze samen werken

Hoe dan ook: Google Search Console geeft groen, succesvol licht. Wauw! Ik heb me er weer doorheengedanst. Mijn website is door Google Search Console geverifieerd en de sitemap is ‘succesvol’. Hoera 🙂 Mijn dag kan niet meer stuk 🙂

Nu moet ik er nog mee leren werken 😉 Of het allemaal zin gaat hebben, wie zal het zeggen? Maar de nieuwe startblokken zijn gereed…

Mijn website is weer redelijk georganiseerd en bijgewerkt. Mijn youtubekanalen en Instagram ook, maar ik moet er tussendoor nog aan werken. Op Instagram wil ik ook nog meer thuis raken.
En wat ik op LinkedIn, Twitter en met mijn Facebookpagina nog ga doen, weet ik nog niet. Ook wil ik nog een goede werkflow vinden en goede archivering, zodat ik kan vinden wat ik zoek,. Dat ga ik ook tussendoor doen. Maar eerst ga ik me komende weken concentreren op nieuwe liedjes!

website updaten

Ik heb inmiddels wat rust gevonden en ben mijn website en sociale media aan het updaten en organiseren. Ik ga eigenlijk gewoon opnieuw beginnen als troubadour/singer-songwriter en schrijver. Ik heb mijn eigen stijl nu wel gevonden en weet nu ook wel wat ik zeggen wil. Ik ken mijn manier van werken nu ook wel een beetje 🙂 Ik heb me inmiddels ‘vastgebeten’ in een ‘volledig’ lied. Dat komt volgende week wel af en mijn website is vandaag al voor een groot deel klaar gekomen. Volgende week kan ik ‘rustig doorwerken aan liedjes en teksten’ want dat is wat ik komende tijd ga doen. Nieuwe liedjes, nieuw repertoire, nieuwe teksten en wat daar uit voort gaat komen. Daar heb ik nu even de tijd voor, daar neem ik ook even de tijd voor.

troubadour onderweg

Hier staat mijn laatste video: zeer kort, 22 seconden, ’troubadour onderweg’ gemaakt voor ik op interrail zou gaan.  Het is een zeer kort eigen liedje en melodie gemaakt op een stukje uit La Partida, een Zuid Amerikaanse wals.
Ik ga later ook weer opnemen met betere opname apperatuur.

het schrijft zich

‘in taalstukjes de schop zetten’
houdt mij niet meer van de straat

stream of consciousness

stream of consciousness:

Ik lees gedachte op gedachte, het is duidelijk aangegeven, ik hoef het niet te begrijpen om het te volgen, zoals ik eigen gedachten ook niet begrijp als ik ze volg.
Dit boek leest echt als een trein. Zo vind ik lezen leuk, zo is het rustgevend als een treinraampje waarlangs landschappen, huizen, stations en mensen voorbij trekken.
Ik ben al blij dat ik niet in een plotterige constructie van gebeurtenissen verdwijn, die mij op sleeptouw willen nemen en saai zijn, bedacht, en zo spannend voorspelbaar.
Mensen van de ene ideologie die tegenover mensen met een andere ideologie staan, als zenders vol van zending, die knetterend kortsluiting maken, omdat ze niet goed verbonden zijn en dit boek definitief willen plaatsen; daar heb ik geen last meer van.
Ik lees en schrijf rustig verder

Herman Koch in gesprek met Kantlijnschrijvers

Op zondagmiddag 24 september maakte ik filmpje in de Openbare bibliotheek van Amsterdam. Daar ging Herman Koch in gesprek met schrijvers van Kantlijn.
 
Kantlijn is een schrijverscollectief van dakloze en ex-dakloze schrijvers uit Amsterdam.
 
Ik heb er vooral het gesprek over schrijven uitgehaald in combinatie met de voordrachten. Ik vond het zelf een zeer interessante middag. Zeker voor wie schrijft.

 

Pelgrimeren is een tweede leven

Een citaat uit een verhaal uit Pieter Kranenborg’s verse debuut Astronaut inspireerde mij tot het volgende stukje: (Ik heb zijn ‘reizen’ in pelgrimeren veranderd)

Eigenlijk is pelgrimeren een beetje als leven in het klein, alleen dan een leven waar je meer controle over hebt. Je gaat van herberg naar herberg, je loopt… en als Santiago niet je doel is, is de weg het wel, of soms is er nog helemaal geen weg omdat jij die nog aan het banen bent. Hoe dan ook de pelgrimsreis fuctioneert zo als een klein extra leven binnen het leven, waar je altijd weer uit kunt stappen zonder dat je meteen doodgaat. Om het later weer op te pakken. Wat ook veel gebeurt. Je kan in ieder geval zelf besluiten wanneer het pelgrimeren eindigt, en je tweede leven af-gelopen is.

pelgrimeren cruzdeferro

iemand moet er thuis zijn

thuis zijn
Naar aanleiding van mijn oproep tot reistips op de Koningsdagvrijmarkt, heb ik al veel tips nagetrokken. Veel heb ik vroeger ook wel gedaan. Werken als vrijwilliger in (al dan niet organische) gemeenschappen of bij mensen of instellingen, waar iets opgeknapt moet worden. Op de bonnefooi reizen deed ik ook. Door midden en zuid Amerika, ik deed een pelgrimstocht naar Santiago in Spanje, verbleef enige tijd op een kiboetz. Trok rond op campings, langs low budget hotels etc.

Ik keek daarbij altijd wat er op mijn pad kwam, maar had natuurlijk ook mijn eigen blikveld en was nogal toeschouwerig ingesteld… En ook geldt altijd ergens wel: waar je je aandacht op richt, dat ga je ook ontmoeten… En dit kun je dan weer voor een deel bewust zijn etc.

Afgelopen dagen heb ik behoorlijk geëxperimenteerd met mijn smartphone, die ik nu bijna een jaar heb, schat ik en waar ik ineens een heel stuk beter in thuis ben nu.

Ik wil nog steeds iets met video en schrijven doen. Daar ben ik mee bezig. Ik wil het zelfstandig kunnen doen, niet te afhankelijk van allerlei opdrachtgevers. Iemand moet het uiteindelijk doen, dat ben ik zelf 🙂

Ik heb net het boekje van Arnon Grunberg gelezen: ‘Thuis ben je’ allemaal format-achtige columns. Goed geschreven uiteraard, maar ja als je zo thuis bent als Grunberg : overal en nergens: ‘Waar de psychiatrie je met open armen ontvangt’, ‘waar er niet aan je bestaan getwijfeld wordt’, ‘waar je leven een puinhoop is’, ‘waar je personages als intieme vrienden zijn’, ‘waar je familie het bidden niet kunnen laten’, ‘waar je de meeste nederlagen hebt geleden’ etc. , dan ben je tegelijk overal thuis en nergens. 🙂

Zover wil ik zelf niet gaan, ik ben thuis in ‘mezelf’, daar waar ik me ook thuis voel, dat vind plaats overal en nergens, maar hangt niet samen met locaties en situaties, dat zijn externe factoren..