Pelgrimeren is een tweede leven

Een citaat uit een verhaal uit Pieter Kranenborg’s verse debuut Astronaut inspireerde mij tot het volgende stukje: (Ik heb zijn ‘reizen’ in pelgrimeren veranderd)

Eigenlijk is pelgrimeren een beetje als leven in het klein, alleen dan een leven waar je meer controle over hebt. Je gaat van herberg naar herberg, je loopt… en als Santiago niet je doel is, is de weg het wel, of soms is er nog helemaal geen weg omdat jij die nog aan het banen bent. Hoe dan ook de pelgrimsreis fuctioneert zo als een klein extra leven binnen het leven, waar je altijd weer uit kunt stappen zonder dat je meteen doodgaat. Om het later weer op te pakken. Wat ook veel gebeurt. Je kan in ieder geval zelf besluiten wanneer het pelgrimeren eindigt, en je tweede leven af-gelopen is.