Ergens ver in de verte
Dit is een eigen vertaling van mij van een liedje van Harold Arlen: Somewhere over the rainbow
ik ben een reiziger
ik wilde mens worden met mensen
daar ben ik in geslaagd
ik ben niet anders dan anderen
ik voel me niet belaagd
ik accepteer wat ik accepteer
anders doe ik er wat aan
ik hou me niet meer voor de gek
Ik leef niet meer in droom of waan
zo heeft mijn leven zin
zo heb ik zin in mijn bestaan
want volmaakt was het nooit
en soms was het een kantelbaan
ik ben reiziger van komen
reiziger van gaan
ik blijf mijn horizon verleggen
zo kan er steeds
weer iets ontstaan
tot mijn uur gekomen is
dan is mijn reis volbracht
dan rust ik in wat ik bij me droeg
de eeuwig lange nacht
er is geen ander leven
waar ik nog naar verlang
soms heb ik nog wel angst
maar ik ben níet meer bang
Huge Preview
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit. Aenean commodo ligula eget dolor. Aenean massa. Cum sociis natoque penatibus et magnis dis parturient montes, nascetur ridiculus mus. Donec quam felis, ultricies nec, pellentesque eu, pretium quis, sem.
Nulla consequat massa quis enim. Donec pede justo, fringilla vel, aliquet nec, vulputate eget, arcu. In enim justo, rhoncus ut, imperdiet a, venenatis vitae, justo. Nullam dictum felis eu pede mollis pretium. Integer tincidunt. Cras dapibus. Vivamus elementum semper nisi. Aenean vulputate eleifend tellus. Aenean leo ligula, porttitor eu, consequat vitae, eleifend ac, enim.
Bijna dezelfde liedjes
Vandaag kwam ik erachter dat het liedje I am yours van Jason Mraz en Het is een nacht van Guus Meeuwis dezelfde akkoorden hebben en toch wel erg veel op elkaar lijken. Dit wil ik hier even tonen voor de grap 😉
de prullenbak
Er is een lezing gehouden en in elkaar gezet met behulp van briefjes. Er is geen video gemaakt, geen foto, geen facebookbericht. Er is ook geen geld verdiend. Na afloop resten slechts deze briefjes in een prullenbak. Die staat dan op een tentoonstelling als: ‘dat wat overbleef’.
Vaak blijft er meer over: filmpjes, foto’s, berichten, verhaaltjes en geruchten. Die gaan bovendien een tweede of derde leven beginnen. Wij moderne mensen dreigen vaak om te komen in eindeloze hoeveelheden informatie. De drang om daaraan mee te doen, kan leiden tot bestaansverdubbeling ;-). Gewoon het leven genieten als iets dat voorbij gaat en dat blijven kunnen doen. Dat lijkt moeilijker dan ooit. Voor ik het weet ben ik mezelf weer op een bepaalde manier aan het vastleggen en archiveren 😉 Voor een deel hoort het erbij…
Deze prullenbak doet me even nadenken.